در امتداد رسیدن

بی شک همه ما تا کنون به فراخور حال مان چند باری دهان مان را به کلام زیبای عشق معطر کرده ایم. اما این عشقی که از آن سخن میگوییم دقیقا چیست؟؟به چه کار می آید؟ از بین اطرافیانتان چند نفر را میشناسید که علیرغم اینکه در ابتدای زندگی مشترک،ادعای عشق شان گوش فلک را کر میکرد بعد از چند هفته،چند ماه و در بهترین حالت بعد از چند سال احساس دلزدگی نکرده باشند؟ احساس نکرده باشند که این عشق آن چیزی  نبوده که انتظارش را داشته اند؟ احساس نکرده باشند که نسبت به عشق شان بی توجه و بی علاقه شده اند؟؟ احساس نکرده باشند که نسبت به عشق شان احساس تنفر و بیزاری دارند؟؟ عشق واقعی نمیتواند منجر به تنفر شود. عشق واقعی خس در امتداد رسیدن...

نمیتوان در صفحات مجازی تصویرش را دید و نسبت به نگاهش بی تفاوت ماند. نمیتوان چهره معصوم و پاکش را دید و به فکر فرو نرفت. نمیتوان صلابت و پایمردی اش را دید و غبطه مردانگیش را نخورد. این روزها حرف محسن حججی را همه جا میتوان شنید. البته همه ما نیک میدانیم که باز جامعه دچار یک شوک احساسی شده است. و باز مانند ماجرای "پلاسکو" و "معدن طلای آق دره" چند صباحی در این شوک به سر میبریم و گوش خودمان و فلک را کر میکنیم از تکرار این ماجرا و کم کم به خواب فراموشی میرویم تا شوک بعدی!! .... من به نحوه برخورد جامعه با ماجرای محسن عزیز کاری ندارم. به عوالمی نیز که محسن در آن سیر میکرده کاری ندارم. چون اساسا خود ر در امتداد رسیدن...